ഇരുട്ടിൽ നിന്ന് പ്രകാശത്തിലേക്ക് കടന്നു വന്നവൾ തിരുവെഴുത്തുകളിലെ സമരിയാക്കാരിസ്ത്രി.
കുത്തഴിഞ്ഞ ജീവിതത്തിൻ്റെ ഇരുട്ടറയിലായിരുന്നെങ്കിലും അവളുടെ അന്തരാത്മാവ് പ്രകാശത്തിനു വേണ്ടി ദാഹിച്ചിരുന്നു.
പ്രകാശത്തിനു വേണ്ടിയുള്ള പ്രാർത്ഥന സൂര്യന് കേൾക്കാതിരിക്കുവാനാവില്ല.
അതു കൊണ്ടാണ് നട്ടുച്ച നേരത്തു തന്നെ നീതി സൂര്യ നായ ക്രിസ്തു അവൾക്കായി കിണറ്റിൻകരയിൽ കാത്തിരുന്നത്‌.
പകൽ വെളിച്ചത്തിൽ ‘കുട ‘മവൾക്ക്
ഒരു മറയായിരുന്നു.
അന്നൊരു ദിനം കിണറ്റിൻകരയിൽ
അവൾ തൻ്റെ ഗുരുവിനെ,
ക്രിസ്തുവിനെ കണ്ടുമുട്ടി.
അവനുമായുള്ള സംവാദത്തിനൊടുവിൽ ജീവജലത്തിനു വേണ്ടിയുള്ള ദാഹം
അവളിൽ തീഷ്ണമായി…
ചോദിക്കുന്നവൻ്റെ യോഗ്യത നോക്കാതെ…
തൻ്റെ കരുണയുടെ കിണറിൽ നിന്നു
ജീവൻ്റെ ജലം നൽകാൻ ക്രിസ്തുവിന്
ഒരു ചോദ്യം കൂടി ചോദിക്കേണ്ടിയിരുന്നു.
“നിൻ്റെ ഭർത്താവിനെ കൂട്ടികൊണ്ടു വരുക.”
അവൻ്റെ കാൽച്ചുവട്ടിൽ അവൾ തൻ്റെ അശുദ്ധിയുടെ കുടം ഉടച്ചു.
സ്വാർത്ഥ താല് പര്യങ്ങളുടെ കുടം താഴെ വയ്ക്കാത്ത ഒരാൾക്ക് ,
അപരനു മുന്നിൽ സുവിശേഷത്തിൻ്റെ വിളക്കുകാലായി മാറാൻ കഴിയുകയില്ല.
അറിഞ്ഞവനെ പകർന്നു നൽകാനുള്ള ഒരു അടിയന്തിര ഭാവം വന്നാൽ പിന്നെ മറ്റെല്ലാം മറക്കും.
പട്ടണവാസികളെ മുഴുവൻ ജീവൻ്റെ സുവിശേഷം അവർ അറിയിച്ചു.
സമരിയാ ദേശത്തിൻ്റെ മാനസാന്തരത്തിന് അവൾ വഴിയൊരുക്കി.
ഒരു പട്ടണത്തെ മുഴുവൻ തന്നിലേക്കടുപ്പിക്കുവാൻ ഒരു വേശ്യയെ ദൈവത്തിന് ഉപയോഗിക്കാമെങ്കിൽ ,
നമ്മെക്കുറിച്ചും ദൈവത്തിന് ഒരു പദ്ധതിയുണ്ട്.
ലോകം വിലയിരുത്തതുപോലെയല്ല ദൈവം ഒരാളെ കാണുന്നത്.
ദൈവത്തിനു വേണ്ടി തീക്ഷ്ണമായ ഒരു ആഗ്രഹം നിന്നിലുണ്ടായാൽ മതി.
ഇരുളടഞ്ഞ ജീവിത വഴികളിൽ ……
ക്രിസ്തു വെളിച്ചം പകരുന്ന വിളക്കുകാലുകളായി നമ്മെയും അവിടുന്ന് രൂപാന്തരപ്പെടുത്തും.
✍🏻Jincy Santhosh
