പൊള്ളുന്ന സങ്കടത്തിരിക്കുമേൽ വെട്ടിത്തിളയ്ക്കുന്ന ചില ജന്മങ്ങൾ ഉണ്ട് ഈ ഭൂമിയിൽ .
നെഞ്ചു പിളർത്തുന്ന വേദനയിൽ കണ്ണീരിനെ കാവൽ നിർത്തി ജീവിതദുരിതങ്ങളുടെ ഇടവഴികളിൽ പകച്ചു നിൽക്കുന്നവർ .
കൂലി പായുന്ന ആംബുലൻസിന്റെ വിലാപവും എരിഞ്ഞടങ്ങുന്ന ഉറ്റവരുടെ ചിതയുടെ ചൂടും ഒരുപോലെ ഉള്ളം പൊള്ളിച്ച കോവിഡ്- പ്രളയ കാലത്ത് കാലം ദുരന്തങ്ങളിൽ അടയാളപ്പെടുത്തിയ ചില ചൂണ്ടുപലകകൾ കണ്ടില്ലെന്ന് നടിച്ച് നമ്മൾ പഴയ ജീവിത ശൈലികളിലേക്ക് മടങ്ങിയിരിക്കുന്നു .
ഇന്ന് ഇത് എഴുതാൻ ഞാനും വായിക്കാൻ നീയും ഈ ലോകത്തുള്ളത് നമ്മുടെ യോഗ്യതയല്ല ഇനിയും നമ്മെ ആർക്കൊക്കെയോ ആവശ്യമുണ്ട് തീരാനഷ്ടങ്ങളുടെയും സങ്കടങ്ങളുടെയും നെരിപോട് ഉള്ളിലൊരിയുന്നവന്റെ കനൽ കാണണമെങ്കിൽ നമ്മിൽ സ്വാർത്ഥത മരിക്കണം
കാലത്തിൻെറ വേഗതയ്ക്കൊത്ത് ഓടിയെത്താൻ നമ്മൾ ജീവിതചക്രത്തിന്റെ വേഗത കൂടുമ്പോൾ, നാമറിയാതെ നമുക്ക് പലതും കൈമോശ൦ വരുന്നുണ്ട് .
ജനന മരണങ്ങൾക്കിടയിലുള്ള ഈ ചെറുജീവിതം ‘നാളെ’ സഹജരിലു൦ വരും തലമുറയിലും ഒരു ഉണർത്തുപാട്ടാകാൻ… കനൽ വഴികളിൽ കാലിടറാതെ അപരനുമുന്നിൽ നീ വെളിച്ചമാകുക.
തെളിഞ്ഞുനിൽക്കുന്ന നിൻെറ വിളക്കിന്റെ പ്രകാശത്തിൽ നിന്നും അണഞ്ഞുപോയ ചില തിരികൾ തെളിച്ചു നൽകുമ്പോൾ നിനക്കൊന്നും നഷ്ടപ്പെടാനില്ല . അത് കിട്ടുന്നവർക്ക് ജീവിതത്തിൻെറ പുതുവളിച്ചമാകാൻ അത്രയും മതിയാവു൦.
✍🏻Jincy Santhosh
